21 de dez. de 2010

impulso

ata rapei a cachola. é un modo de falar, quiteille o taco alto, uns 14 cm. achégase o nadal. non hai nada que facer. xa vai a ser mañá, ou pasado mañá, ou o outro, máis vai a ser, non cabe a menor dúbida. e eu con estes pelos. levo días enteiros cocendo letras, a cabeza que arde, que vota fume, que non pode máis. dádeme o que queirades, dádeme un punto de apoio ou o que carallo queirades, máis non máis letras, que teño overdose, e unha fila india todavía agardando no desván das cousas por facer. e eu con estes ollos vermellos, adoloridos, e que se lle vai facer. sther non chores máis, para o que che vai servir. levantarse de resaca: porque a resaca non é máis que unha deshidratación e eu deshidrateime onte á noite para levantarme con esta resaca, e unha menstruación de-sangrante -por se fora pouco. por se fora pouco non: por iso bagoabas onte á noite, por iste estado hormonal. a vida é soportable se o nivel de hormonas é o suficiente, máis se baixa de ahí: infección mental: as cousas (a realidade, de preferir esta expresión que dende hai uns meses relaciono con un aparello que veu de serie no meu novo piso: a arradio) son as mesmas hoxe e onte: son igual de merdentas, as cousas, só que o resto dos días, estou adrogada.

Nenhum comentário: