4 de ago. de 2009

preto (i)

preto hai un bunker da 2a guerra mundial. c'ontanme esta historia> un dia ao ano a xente fai festa, al'i /non sei celebrando o qu'e, tanto ten. pos'ueme a curiosidade, digo> por que non me levades? atracamos, caminhamos no medio da selva, p'icame todo, hai m'ais xente, eles chegaron por un caminho sen espinhas> pagaron os seus cartos, non pagaron coa sua dor /para min esta ben , tam'en, pagar coa minha dor. os bunker son cadrados de cemento e herba no medio da selva. a selva 'e tan selva que a cinco metros deles non podes xa saber que hab'ia un bunker, al'i. se cadra nin sequera existen, son so alucinaci'ons da selva, alucinaci'ons do pasado que aparecen cando te achegas tanto 'a dor que non queda m'ais remedio que velos, al'o, inmenso e cadrados. a xente caminha curiosa cos meninhos e van todos cunha lanterna tan grande que por coll'ons llas tiveron que emprestar co ticket, e miran un e outro bunker e van por dentro e logo subense no 'ultimo que ten unha estrutura de madeira para ver o que v'ian os cabr'ons, unhas boas vistas das lagoas ou que sei o qu'e. a min o circo non me divirte. s'intome mal porque ca'in na trampa da curiosidade facendo fotos por se f'ora pouco fermosas /coma se se puidera glorificar ese esperpento, coma se as fotos serviran para algo m'ais que para chegar a terra con algo que contar. sufro que a pesares de todo, a pesares de que quero que desaparezan de verdade e non detr'as da selva, non podo non entender aos que van coa lanterna cando eu por un instante me colo detr'as deles para ver... coa s'ua luz.