política do día a día
fago política primaria
cada vez que cociño
cada vez que fago o
amor
o sexo
cada vez que escoito
música
cada vez que miro o
mar
cada vez que durmo
en hoteis de mil
estrelas
cada vez que vou de
compras
e decido...
cada vez que decido
fago política
primaria
fago política
primaria
cando traballo
cando estudio (ao
mesmo tempo)
cando fago teatro
cando escribo
un poema
nunha lingua
e non en outra
cando escribo
un poema
que conta unhas
cousas
e non outras
fago política cando
creo
(de crear)
e a creación
é tamén no que máis
creo
(de crer)
fago política
primaria
cando lles digo aos
máis pequenos
-e pequenas-
como penso
sen pensar nin un
segundo
en como pensan eles
para ver se lles abro
o pensamento
a outros mundos
que se cadra non
coñecen
fago política
primaria.
tento non diferenciar
nin por sexo nin por
nada
cada día
tento
e non é fácil
fago política primaria,
e protesto
en voz alta
tamén por dentro.
e xa sei que
protestar é pouca cousa
fago política
primaria:
tento estar atenta
para non caer en
erros fundamentais
tomo café
para estar esperta
mesmo cando durmo
para non soñar soños
peores
do que temos neste
mundo
fago política
primaria
porque ademais de
querer
non se pode non
facela
estar no mundo xa é
politicamente
incorrecto
fago política
primaria,
que remedio!
e son diplomática
día a dia
fago política
primaria...
e qué difícil é ser
coherente
non roubarse unha a
si mesma
o tempo perdido
non roubarse os
cartos das cousas serias
para un par de birras
pola noite
fago política
como podo
moitas veces
infrinxo as miñas
normas
e cambio de chaqueta
mentres vou madurando
de cara aos corenta
fago política
primaria
e si: fago apoloxía:
fago apoloxía
da creación
como maneira para a
vida
e fago apoloxía
desta política
primaria
primaria
do día a día
