cabaré

andaba a perseguir un ombeligo

brilante

esperpéntico

fermoso

a toda luz

a toda cor

deixei de lado todo o importate

todo o que fai que as cousas vaian ben

que a vida vibre

perseguindo unha cenoura con luces de cabaré

unha trampa de cenoura de merda verdadeiramente atraínte

caín da burra

erguinme

de novo subida na burra

-porque a burra son eu

e somos unha soa ela i eu-

diante dos ollos, luces de cabaré

destartaladas

si

quando era cativa e ninguén se interesaba polo meu grande corpo eu pensaba algún eu ei ser d e s e x a b l e (pensábao con outras letras, mais era iso, no fondo) e para quando sexa desexable eu eite dicir que NON.

a vida ensinoume que quando por fin me fixen desexable perdera no camiño a gana do non.

isto ven a cousas que non teñen nada que ver co corpo senón con ese desexo de ser desexable e a esa rabia infantil da gana do non.

ei dicir que si, xa o sei.