sen título

era o 11 de setembro e comia uns mexilós recheos de torres xemelgas. falabamos todos do que había que falar. a radio berraba do que tiña que berrar -e que viva a república, perdón. chegamos. do que había que falar cambiou. houbo un paréntese que eu titulei os eidos. cando voltamos non queria non quería non quería. do que había que falar (primeiro) volveu, pero doía máis. os eidos estaba todavía moi preto e parecía imposible que aquela carretera me puidera levar ao mundo no que decido vivir.