o sistema debería de estar feito para que un poida ser legal, e non o contrario.
con todo cada día non nos queda máis remedio que argallar un milleiro e medio de maneiras de andar polos bordos de fóra do deseño, coma nenos pequenos que -a propósito iso si- debuxaran xustamente no prohibido pero sen que se note demasiado para ver se papá e mamá (ou mamá e papá, na versión políticamente etc) se enteren.
despois, se se decatan, se por un acaso se decatan... quen carallo son eles (precisamente eles que pintan debuxos moito máis grandes e importantes á machada sen que ninguén lles diga absolutamente nada) para dicirnos ren?
porén, berran: berran-nos. e nós -pequenos cativos trapicheando trasnadas- calamos, pechamos o bico do pico, dicimos mea culpa, ficamos castigados pensando "que si, que no, que nunca te decides".
e si. chega a guadalupe. non ten nada que ver con todo isto, pero a vida é así: pase o que pase no mundo, máis tarde ou máis cedo: chega a guadalupe.
Nenhum comentário:
Postar um comentário