addio

o facebook aparece vestido de caravel vermello e soa unha mesma canción piques onde piques. a atracción desa idea é inmensa. unha metáfora tan forte que non parece real, inda que o fora. eu non estiven alí. eu nom sei. eu non sei se podo crer que unha mao sacara da chisteira o caravel que etc. en todo caso, a idea e poderosa. todos queremos ser a mao que etc. pero iso é toda unha vida. non é chegar e pum. non temos a valentia nin a coraxe (chamámoslle tempo, de cotío, e outras cousas que agochan outras). non temos. non nos gusta tanto o risco como gañar. e se cae a monarquía -que non vai caír- só me vai foder unha cousa: que se vaia ela: non tela feito marchar.