Fai tempo que quero facer unha curta sobre unha moza que traballa como "mercadora". O asunto sería facer sentir ao espectador que cando vai a zara (por poñer un exemplo), entre toda a xente que está a mercar, hai algúns que fan o paripé, por un pouco de gran a fin de mes. Xa teño moitos personaxes e todo iso. Unha protagonista que se chama Lola. Algúns días Lola remata no cárcere por ladroa. Outros días faise adicta ao consumo. Sempre cousas malas, porque a historia que quero contar é a dun traballo de merda xenerado por unha sociedade de merda. A historia dunha mentira nunha sociedade de mentira(s). Pero non me sae. E o que non me gusta é que a historia que quero contar non a dou contado, que o que conto cando conto esta historia é outra cousa. É, por exemplo, a historia dunha rapaza que se volveu tola. Pero non é a historia de como a sociedade nos corrompe. Cando lle conto a alguén a historia de Lola, téñolle que explicar a qué ven esta historia, explicar que o que quero contar e tal e cual. Pero así é aburrido. O problema é que un nunca sabe o que acaba de contar cando conta historias, nunca se sabe de que se fala, nunca se sabe onde te pillaron as palabras para andar máis adiante ca ti; pero velaí van, felices.
Fai tempo que quería contar esta historia sen ter que explicala. Non sei cómo.
Nenhum comentário:
Postar um comentário