E-sther

Hoxe desaiunei un iogur de larsa, de vainilla. Sabía a infancia. Gustoume. Tiven esa sensación de cando vas á aldea a comer pan cocido no forno de leña. Notábase que o facían coma sempre, cando eu todavía non sabía ler. Pero agora si que sei. Mirei os ingredientes. Leite, nata, azucre, leite en po desnatado, frementos lácticos, aromas de vainilla e canela e colorantes (E-102, E-110, E-124). Si. O color tamén era o mesmo. Fano coma sempre, coma cando eramos cativos. Busquei en internet, curiosa, sobre esa E. Porque tamén eu me chamo sther e sen embargo no carné aparece con E maiúscula, e sentín medo. En internet acláranmo todo: o E quere dicir que a Unión Europea dí que es legal, en determinadas doses. Que non vas matar a ninguén (en determinadas doses). Pero existe o risco de que me fixeran legal só porque lle conviña a alguén, digamos a unha empresa farmacéutica que me fabrica. Quedei tranquila, porque miña nai non ten ningunha empresa farmacéutica, que eu saiba.
En calquera caso, esta mañá descubrín que non son tan vella como me parecía, que eu xa son da E-xenereixon -os que practicamos a E-alimentación dende o biberón- e decidín que polo tanto me podía permitir ter, tamén eu, un blog no que contar o que me parece, posto que ademáis, cumpro todas as normativas europeas (en determinadas doses). O que non me quedou claro é qué son exactamente: aroma, colorante, conservante, antioxidante, acidulante, edulcorante, espesante, derivado do almidón, saborizante ou emulsionante. Se cadra son un pouco de todo. Pero iso sí, teño que ser un aditivo alimentario, é dicir, que non teño valor nutritivo ningún, e, sen embargo, inda hai xente que quere comer comigo.

http://es.wikipedia.org/wiki/Aditivo_alimentario
.