a rogelio lópez cuenca, que mo contou
Bla. Bla. Bla. Bla. Bla. Bla, bla, bla... Non son eu a que fala. É á liguaxe que me deixa dicir certas cousas. Bla. Bla. Bla, eternidá. A arte busca a eternidade (ou é o home que a busca?). A arte (o home?) busca eliminar todo atisbo de actualidade (actualidá, bla, bla); quedase colgado dunha certa atemporalidade(actual!) requerida polos cánones da arte para elevalo á eternidade, para dicirnos sempre (!!?!!) que eso é O definitivo, porque o eterno, por máis eterno que seña, é deFINitivo. Bla, bla, bla. eternidá. BlaBla, actualidá, BlaBlaBla. atemporalidá. bla blaa blaaaa blaaaaaaaaa. A arte é un bufón ó que se lle deixa falar, bla, bla, bla. A arte, a sua misión ideolóxica, bla. Xa non tanto. Os media (bla!, bla!, bla!) sustitúen tan honrada misión: sustitúen ao monumento; porque a tele, o periódico e internet son máis rápidos e chegan mellor -ninguén veu nunca un monumento aparecendo no salón cando se apreta o botón, tón, tón. E a toda velociá (blabla) borrar todo accidente do pasado (os fallos do sistema non son fallos, é o sistema, que funciona así, bli, bli). Facer un novo pasado atemporal (ACTUAL). Facer do pasado-morto una carcasa poética para o noso novo mundo inventado sempre hoxe (ai!), que eso si que é arte...
by sther 2003
Nenhum comentário:
Postar um comentário